Gün geçmiyor ki yeni bir vandallık haberi çıkmasın. Her gün aralıksız kadına karşı işlenmiş bir cinayet daha doğrusu vahşetler devam ediyor. Bunun önünü almaya çalışan da yok gibi neredeyse.
Ülkemizde sözüm ona Aile Bakanlığı denilen bir kurum var ama sanli tabela amaçlı kurulmuş kanatlı hayvanlar sevenler derneği gibi. Bu işe kafa yorup çözüm üretmekte oldukça uzaktalar. Eğer uzakta olmasalardı hergün bir kadın vahşeti yaşamaya maruz kalmazdı.
Sokağa sorsan işte efendim cezai karşılığı az falan diye söylentiler çıkar hayır bence cezai yaptırımı öyle küçümsenecek kadar az değil. Fakat alınan ceza iyi hal indirimi, af, infaz düzenlemesi, şartlı tahliye, denetimli serbestlik gibi uygulamalarla tırpanlanmış yonca gibi kalmaktadır. Buda güzelim Goncalarımızı bizden koparıp götürmektedir.
Halkın derhal bugünden tezi yok bilinçlendirilmelidir. Boşanmış, ayrılmış olmak sana hiç bir zaman haklılık payı vermez. Her canın kıymeti kendine özgüdür. Kimse kimsenin yaşamına son veremez hatta bunu vahsilikle hiç yapamaz. Yapılan vahsilikleri burada anmak istemiyorum.
Herkesin annesi, hanımı, kız kardeşi, kızı var sen onları gözlerine bakarak mutlu olduğun anları hatırla. Ama içimizde ki vahşilik nasıl bir hal alıyorsa en mutlu anlarımızın yoldaşlarını bir çırpıda hayattan koparıyoruz.
Eskiden de vardı haberimiz mi yoktu diyorum bazen kendi kendime. Yada haberlere çıka çıka içinde vahşet ruhu taşıyanlara örnek mi oldu. Bu sorular derhal cevaplandirilip suç işleyenler şartsız cezasının tamamını kapalı hapishanede geçirmelidir.
Işlediği herhangi bir suçtan dolayı hapse konulan herkes kader mahkumu diyerek yumuşatılmamalı ortam. Hayır o kimse toplumsal hayatımızı yaşanılmaz hale getiren bireydi. Bunun karşılığını bu dünyada bu şekilde çekmek zorunda. Hapishanelerde kalanlara kader mahkumu diyerek hak üstüne hak tanışmamalıdır. Kader mahkumu hasbel kader elinde olmadan bir suça karışan kimsedir.
Bu günlerde İstanbul Sözleşmesi adında bir çok tartışma dönüyor. Evet hadi buyrun o sözleşmeye taraf olmayalım biz kendi kadınımıza daha güzel haklar tanıyalım. Meydan bizim nasılsa kim ne diyebilecek. Şu vahsilikleri durduralım. Kim ne karışacak benim memleketime.
Kalem de bizde kâğıt da bizde ayrıca kılıç da bizde ise ki bağımsız bir devlet olduğunuza göre bizde bu vahsilikleri derhal son verilmelidir. Herkes gelip geçer ama hesap günü bu insanımsı vahşilerin yaptıklarından sorumlu olan her kim varsa hesabını veremez.
Hayata gülen gözlerle bakan, ben ölmek istemiyorum diye haykıran daha nicelerimiz- artık sayısını dahi bilemediğimiz- vahsilikleri uğramasın.
Hani diyorlar ya İstanbul Sözleşmesi yaşatır diye biz daha iyisini ortaya koyup insanlık yaşatır diyelim. İnsanlık ölmedi ise tabi…
İsmail Firdevsoğlu 