Herşey bir iki gürültü ile başlamıştı. Ortadoğunun kaderi bu olmalıydı. İki lakırdı ile başlayan gösteriler yerine koskoca ülkenin harap olmasına yol açtı.
Ülkemizin en uzun kara sınırına sahip olan Suriye idi burası. Komşumuzda aile içinde kavga vardı. Yıllardır iyi geçimi olmayan ailenin tartışması cılız cılız yükselmeye ve sonunda pencereden sokağa taşar olmuştu. Biz burada ki tartışmada aldığımız pozisyon doğru mu yanlış mı bu daha çok konunun uzmanlarına sormak gerekir.
Komşuda ki bu kargaşaya biz yılların verdiği devlet geleneği ile müdahil olmak yerine hamaset ile karşılık vererek apaçık hataya suruklendigimiz gün gibi ortaya çıkmıştı.
Kargaşanın içinden bazen zorla bazen kendiliğinden milyonlarca insan mülteci olarak başta bize ve diğer ülkelere kaçtı. Biz ilk başlarda kamplar kursakta gelenle baş edemeyince şehirlere gelişi güzel salıverdik. Bu böyle olmamalı idi. Düzensiz veya düzenli yapılan bu mültecilik ilk başlarda sorun olmasa da artık sinir uçlarını okşar vaziyete gelmiştir.
Eskilerin bir sözü vardı. Üst-üste iki aile olmaz diye. Yani bir evde bir aile olmalıydı. Evimiz olan vatanımızın da tek ailesi bizdik. Misafir olarak gelen mültecilerin misafirliği uzayınca artık yer yer ev sahibine karşı gelmeye hatta ev sahibi olmaya çalıştığı gözlenmektedir.
2010 2011 yıllarında başlayan Suriye iç savaşı artık nihayete ermiş olmakla suriye rejimi ülkenin çoğunluğunda tekrar hakimiyet sağlamıştır. Ülkenin bir kısmının elden çıktığı yeni devletciklere gebe olduğu görülmektedir.
Suriye de yeniden hakimiyet sağlayan rejim af çıkarmakla vatandaşlarını yeniden ülkelerine dönmeye davet etmektedir. Fakat görülen o ki kimsenin bunda gözü yok gibi.
Rejimin davetine icabet eden bir yana dursun başkaca ülkelerden özellikle Afganistandan akin akin mülteciler akmaya devam etmektedir. Bunca düzensizlik yaratan durum nereye kadar devam edecektir.
Vatanın ve vatandaşların isteği dışında olan bu olaylara sürekli seyirci kalınmaktadır. İşin sonu nereye varacak kestirebilene helal olsun. Ama görünen o ki hoş yere de gitmemektedir.
Kimisi sessiz istila kimisi yeni silah mültecilik diye uyarmakta iken çoğunlukta olan vatan evlatları buna kulak tikamaktadır.
Oysa bu vatan kolay ellde edilmemisti. Görmediği zulüm kalmadı desek yanlış olmayacaktır. İstilalar, savaşlar, yıkımlar, saldırılar sürekli bu coğrafyanın kaderi olagelmişti. Mustafa Kemal Atatürkün önderliğinde kurulan Turkiye Cumhuriyeti ile artık Yurtta Barış Dünyada Barış diyerek tüm kavgayı gürültüyü kenara bırakıp modern çağdaş insanca yaşamaya merdiven dayamıştık.
Ama savaşarak, kanla suluyarak aldığımız vatanımızı bize bırakmamakta kararlı olanlar vardı. Ve yüzyıllık bir planlarini devreye soktular. Bizim gibi günlük plan değildi bu. Kimse inanmadı halen inanmıyor da ama Türkleri Anadoluda yok etme yada geri sürme plânı hep vardı. İnşallah başarısız olurlar umudundayım ama yaşananlar akin akin gelen düzensiz aslında düzenli göçler ve daha nice olay umudumu kırmaktadır.
Vatan için,
Millet için,
Bayrak için,
Devlet için,
nice şehitoğlu şehitler, gaziler, neferlerin aramızda olduğu umudunu taşımaktayım. Eğer vatan müdafasina kanım gerekse son damlasına kadar helal olsun. Eğer vatan için camdan geçmek gerekse varsın canım feda olsun. Ama hiç kimse vatanın namusunu milletin geleceğini yok etmesin/edemesin.
Bir ismail gider bin ismail gelir peşinden ama elden giderse vatan ne ismail kalacaktır ne de şehit oğlu şehit.
Yazıyı okuyup da amma da abartmışsın deme sakın eğer sel gibi gelen mültecilerin gelmesini mantıklı bir yorum yapabiliyorsan yorumlara yaz bende okuyup yazıyı gerekiyorsa sileyim.
Eğer gelen bunca mülteci sığınmacı göçgün soydaşımız olsa sorgusuz sualsiz alınmasını isterim. Çünkü burası on gardaşlarımızında vatanı. Konu başkaca ama keşke tüm Türk devletleri tek devlet olabilsek.
🇹🇷🇦🇿🇰🇿🇺🇿🇹🇲🇰🇬
İsmail Firdevsoğlu 